Patron

Karol Wojtyła, syn Karola i Emilii z Kaczorowskich urodził się 18 maja 1920 w Wadowicach. 20 czerwca 1920 został ochrzczony. Był chłopcem bardzo utalentowanym i wysportowanym. Regularnie grał w piłkę nożną oraz jeździł na nartach. Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze, a także spacery po okolicach Wadowic.

Jego matka zmarła 13 kwietnia 1929 roku, w wieku 45 lat. Trzy lata później, w wieku 26 lat zmarł na szkarlatynę brat Edmund.

Od września 1930 roku Karol Wojtyła rozpoczął naukę w 8-letnim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. W pierwszej klasie zachęcony przez ks. Kazimierza Figlewicza przystąpił do kółka ministranckiego, którego stał się prezesem. Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się teatrem. 14 maja 1938 zakończył naukę w gimnazjum otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą.

Następnie Karol Wojtyła rozpoczął studia w październiku 1938 roku - Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego. 18 lutego 1941 roku po długiej chorobie zmarł jego ojciec.

Wybuch wojny odebrał Karolowi możliwość kontynuowania studiów.

Jesienią 1941 roku Karol wraz z przyjaciółmi założył Teatr Rapsodyczny, który swoje pierwsze przedstawienie wystawił 1 listopada 1941. Rozstanie Wojtyły z teatrem nastąpiło nagle w roku 1942, gdy postanowił studiować teologię i wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie, gdzie 1 listopada 1946 otrzymał święcenia kapłańskie. W tym samym czasie rozpoczął w konspiracji studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W okresie od kwietnia 1945 do sierpnia 1946 roku Karol Wojtyła pracował na uczelni jako asystent i prowadził seminaria z historii dogmatu.

1 listopada 1946 roku kardynał Adam Stefan Sapieha wyświęcił Karola Wojtyłę na księdza.

15 listopada Karol Wojtyła wraz z klerykiem Stanisławem Starowieyskim poprzez Paryż wyjechał do Rzymu, aby kontynuować studia na uczelni Instituto Internazionale Angelicum.

W 1958 roku Karol Wojtyła został mianowany biskupem tytularnym Ombrii, a także biskupem pomocniczym Krakowa. Na okres biskupstwa przypadły także obrady Soboru Watykańskiego II, w których aktywnie uczestniczył.

30 grudnia 1963 r., półtora roku po śmierci swego poprzednika, arcybiskupa Eugeniusza Baziaka, Karol Wojtyła został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim.

Na zwołanym po śmierci Jana Pawła I drugim konklawe w roku 1978, Wojtyła został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II. Wynik wyboru ogłoszono 16 października o 16:16.

Jan Paweł II był papieżem przez 26 i pół roku (9666 dni), beatyfikował i kanonizował o wiele więcej osób niż jakikolwiek poprzedni papież. Według danych na październik 2004 r. ogłosił błogosławionymi w sumie 1340 osób, ponadto powołał więcej kardynałów, niż którykolwiek z jego poprzedników.

W 1989 roku Jan Paweł II otrzymał nagrodę Wiktora przyznawaną przez Akademię Telewizyjną (Wiktory 1989). Był pierwszym papieżem z Polski, jak również pierwszym po 455 latach biskupem Rzymu, nie będącym Włochem. Osobistym sekretarzem Jana Pawła II przez cały pontyfikat był arcybiskup Stanisław Dziwisz.

13 maja 1981, podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra w Rzymie o godzinie 17:19, Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę w brzuch oraz rękę. Papież wierzył, że swoje ocalenie zawdzięczał wstawiennictwu Matki Bożej. Wyraził to słowami „Jedna ręka strzelała, a inna kierowała kulę”. Zamach miał miejsce 13 maja, podobnie jak pierwsze objawienie Matki Boskiej w Fátimie w roku 1917. Jan Paweł II spędził na rehabilitacji w szpitalu 22 dni. Potem wielokrotnie cierpiał z powodu różnorodnych dolegliwości będących następstwem postrzału. Papież nigdy nie ukrywał swoich niedomagań przed wiernymi, ukazując wszystkim oblicze zwykłego człowieka poddanego cierpieniu.

Charakterystycznym elementem pontyfikatu Jana Pawła II były liczne podróże zagraniczne. Odbył ich 104, odwiedzając wszystkie zamieszkane kontynenty. W wielu miejscach, które odwiedził Jan Paweł II, nigdy przedtem nie postawił stopy żaden papież.

Podróże apostolskie do Polski:

I pielgrzymka (2 - 10 czerwca 1979)
II pielgrzymka (16 - 23 czerwca 1983)
III pielgrzymka (8 - 14 czerwca 1987)
IV pielgrzymka (1 - 9 czerwca, 13 - 20 sierpnia 1991)
V pielgrzymka (22 maja 1995)
VI pielgrzymka (31 maja - 10 czerwca 1997)
VII pielgrzymka (5 - 17 czerwca 1999)
VIII pielgrzymka (16 - 19 sierpnia 2002)

Jan Paweł II chętnie spotykał się z młodymi ludźmi i poświęcał im dużo uwagi. Widział w młodych przyszłość narodów, dlatego też starał się z całych sił, aby jego nauki docierały do jak najszerszej rzeszy młodzieży.

Jan Paweł II od początku lat 90. cierpiał na postępującą chorobę Parkinsona. Mimo licznych spekulacji i sugestii ustąpienia z funkcji, które nasilały się w mediach zwłaszcza podczas kolejnych pobytów papieża w szpitalu, pełnił ją aż do śmierci. Nagłe pogorszenie stanu zdrowia papieża rozpoczęło się 1 lutego 2005.

W czwartek, 31 marca tuż po godzinie 11.00, gdy Jan Paweł II udał się do swej prywatnej kaplicy, wystąpiły u niego silne dreszcze, ze wzrostem temperatury ciała do 39,6°C. Był to początek jego nowej drogi...

2 kwietnia, w dniu śmierci, o godzinie 7.30 rano, papież zaczął tracić przytomność, a późnym porankiem przyjął jeszcze watykańskiego sekretarza stanu kardynała Angelo Sodano. Później tego samego dnia doszło do gwałtownego wzrostu temperatury. Około godziny 15.30 bardzo słabym głosem papież powiedział: "Pozwólcie mi iść do domu Ojca". O godzinie 19.00 wszedł w stan śpiączki, a monitor wykazał postępujący zanik funkcji życiowych. Osobisty papieski lekarz Renato Buzzonetti stwierdził śmierć Jana Pawła II o godzinie 21.37, ale elektrokardiograf wyłączono dopiero po 20 minutach od tej chwili. Zmarł 2 kwietnia 2005 po zakończeniu Apelu Jasnogórskiego, w pierwszą sobotę miesiąca i wigilię Święta Miłosierdzia Bożego, w 9666. dniu swojego pontyfikatu. W ciągu ostatnich dwóch dni życia nieustannie towarzyszyli mu wierni z całego świata, śledząc na bieżąco wiadomości dochodzące z Watykanu.

7 kwietnia 2005 opublikowany został testament Jana Pawła II.

Pogrzeb Jana Pawła II odbył się w piątek 8 kwietnia 2005 r. Trumnę z prostych desek z drewna cyprysowego (symbolu nieśmiertelności) ustawiono wprost na rozłożonym na bruku placu św. Piotra dywanie.

Droga do Patrona w naszej szkole:

28 września 2004 roku rozpoczęła się procedura wyboru patrona szkoły.
30 czerwca 2005 roku złożono wniosek o nadanie szkole imienia Jana Pawła II.
Nieco ponad rok później, 30 września 2005 roku Rada Powiatu podjęła jednogłośnie Uchwałę o nadaniu szkole imienia Jana Pawła II. W tym dniu odbyło się także Ślubowanie Klas Pierwszych.
3 listopada 2005 roku Biskup Radomski Zygmunt Zimowski wyraża zgodę na nadanie szkole imienia.
11 listopada 2005 roku papież Benedykt XVI pobłogosławił całą społeczność szkolną z okazji nadania imienia.
21 marca 2006 roku kardynał Stanisław Dziwisz pobłogosławił społeczność szkolną.
29 marca 2006 roku szkoła została przyjęta do Rodziny Szkół noszących imię Jana Pawła II.
27-28 maja 2006 roku młodzież spotkała się z papieżem Benedyktem XVI na Krakowskich Błoniach w ramach pielgrzymki Rodziny Szkół noszących imię Jana Pawła II.
9 czerwca 2006 roku miało miejsce uroczyste wręczenie aktu nadania szkole imienia Jana Pawła II i przekazania sztandaru oraz odsłonięcie miejsca Patrona.
17 czerwca 2007 roku – posadzenie Dębów-Pomników:
- Wadowickiego Dębu Pamięci Ojca Świętego Jana Pawła II nr 363
- Dębu „Jan Paweł II” poświęconego przez Ojca Świętego Benedykta XVI podczas pobytu w Częstochowie.